'Awareness-stress'?

Ja ja, ik weet het.
Ja, ik zou er iets mee moeten, maar wat dan?
Ja, nu effe niet hoor, ik heb een drukke dag gehad en wil even niets aan mijn hoofd.

Eigenlijk zeggen we dus niet 'ja', maar 'nee'. 'Nee', tegen het onderzoeken van dat kleine sprankje bewustzijn dat ergens diep in die grijze massa op en neer springt, piepend voor een beetje aandacht. En misschien zit het nog niet eens daar, maar is het meer een intuitiefje. Zo een waarvan je ergens aanvoelt dat je er iets mee zou moeten, maar waarvan je eigenlijk nog niet eens weet wat het is.

En dus wieg je het steeds met zussende woorden in slaap, dat zoezelende bewustzijn. Dat komt door een 'overkill' aan 'awareness' zegt Rutger Lemm in de NRC Next van afgelopen vrijdag. We worden van alle kanten zo bestookt met zaken waarvan we ons bewust moeten worden, dat we ons ervoor gaan afsluiten. Onze luxegoederen gaan ten koste van het welzijn van degenen die ze maken, ons stukje vlees van dat van het dier en het milieu, de politiek is een groot circus en de diplomatie een leugen. Die fijne computer waarop je dit stukje nu leest? Een hel om te produceren en een pakket onafbreekbare materialen als hij aan vervanging toe is. Kunnen we nog wel iets doen zonder ons daar schuldig over te moeten voelen? 'Nee', lijkt het antwoord. En dus moet je aan alles iets doen. Je zou er je werk van moeten maken, ware het niet dat het een zeer slecht betaalde baan is. Alleen al met het ondertekenen van online petities kun je uren zoet zijn.

En dan is er ook nog een stel mensen dat beweert dat het fascisme weer opkomt. 'Man, houd op, wat kan ik daarmee!?' Tja, wat kun je ermee? Nou, ik denk een heleboel, zonder dat je er een dagtaak van hoeft te maken. Want het is puur een kwestie van houding. Je hoeft geen petities te ondertekenen, geen mensen te overtuigen, geen protestmars te lopen. Denk alleen bij alles wat je doet 'Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet'. Ofwel: Als jij de trein instapt zonder kaartje (of met de ongestempelde, ongedateerde van gisteren), bedenk dan hoe jij het zou vinden als je een ondernemer zou zijn die niet betaald krijgt voor zijn producten. Of, misschien nog makkelijker: als jij een politieke partij steunt die er een sport van maakt om een bepaalde groep mensen in het verdomhoekje te plaatsen, bedenk dan hoe het zou zijn om bij die verdoemde groep te horen.